لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDf) مراجعه فرمایید.متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

به منظور بررسی تاثیر کاربرد بنتونیت در سطوح مختلف رطوبت خاک آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با 2 فاکتور و در 3 تکرار در گلخانه گروه علوم باغبانی دانشگاه فردوسی مشهد بر روی گیاه مرزه اجرا شد. فاکتور اول کاربرد بنتونیت در 3 سطح (0، 50، 100 گرم در کیلوگرم خاک) و فاکتور دوم سطوح مختلف رطوبت خاک در 3 سطح (50، 75، 100 درصد ظرفیت زراعی) بود. نتایج نشان داد که تنش خشکی باعث کاهش ارتفاع گیاه، محتوای نسبی آب برگ و زیست توده تر و خشک اندام هوایی در مرزه شد؛ این در حالی بود که کاربرد بنتونیت باعث بهبود صفات ذکر شده گردید. در طی تنش خشکی مقدار زیست توده تر و خشک ریشه، طول ریشه، نشت الکترولیت، فعالیت آنتی اکسیدانی، فنول کل و میزان پرولین روندی صعودی داشتند. کاربرد بنتونیت موجب شد که این صفات بهبود یابند. به طوری که در بالاترین سطح تنش خشکی کاربرد بنتونیت (50 گرم در کیلوگرم خاک) باعث کاهش نشت الکترولیت (45/22 درصد) و پرولین (33/58 درصد) در گیاه شد. همچنین محتوای نسبی آب برگ در شرایط کاربرد بنتونیت (به ترتیب 50 و 100 گرم بنتونیت در کیلوگرم خاک) در بالاترین سطح تنش خشکی به ترتیب به میزان 75/20 و 76/22 درصد در مقایسه با شاهد افزایش پیدا کرد. به طورکلی نتایج این پژوهش نشان داد که کاربرد 50 گرم بنتونیت در کیلوگرم خاک در شرایط تنش خشکی تاثیر بهتری بر روی صفات موردبررسی داشت و کاربرد آن در این شرایط توصیه می شود.

اولین گام در راستای آشکارسازی و چگونگی تغییر اقلیم بررسی ناهنجاری و نوسانات ایجاد شده در پارامترهای اقلیمی میباشد. در این تحقیق به بررسی روند تغییرات پارامترهای اقلیمی دما، بارندگی و رطوبت نسبی در مقیاس زمانی سالانه در 37 ایستگاه سینوپتیک کشور (2010-1961) با استفاده از آزمون های آماری ناپارامتریک من-کندال و تخمین گر شیب سن پرداخته شده است. به طور کلی نتایج حاکی از روند افزایشی دما و روند کاهشی بارندگی و درصد رطوبت نسبی در اکثریت نقاط کشور می باشد. در کل کشور به غیر از ایستگاه های مرتفع و کوهستانی شهرکرد، خرم آباد و سقز روند افزایشی دما مشاهده شد که بیشترین افزایش معنی دار دما (سطح اطمینان 95درصد) در ایستگاه های مشهد، زاهدان، زابل، بم، یزد، بابلسر، کرمانشاه، آبادان، خوی و تبریز به میزان 1. 5 درجه ی سانتی گراد در طی 50 سال می باشد. روند کاهش بارندگی خصوصاً در نیمه ی شرقی، غرب و شمال غرب کشور مشاهده گردید که بیشترین کاهش بارندگی معنی دار (سطح اطمینان 95 درصد) در شمال غرب کشور و در حدود 3. 2 میلی متر در سال می باشد. روند کاهش رطوبت نسبی در اغلب نواحی به غیر از قسمتی در ناحیه ی شمال غرب و جنوب دریای خزر مشاهده شد که بیشترین کاهش معنی دار در سطح اطمینان 95 درصد در ایستگاه های آبادان، زاهدان و کرمانشاه در حدود 4. 1 درصد در 50 سال گذشته می باشد.

این پژوهش، ارتباط بین رطوبت نسبی در ایستگاه های واقع در جلگه ها و سواحل جنوبی ایران با الگوهای اقیانوس آرام را بررسی می کند. با استفاده از روش های آماری شامل تحلیل همبستگی پیرسون، تحلیل واریانس رگرسیون و رگرسیون پس رونده، داده های 25 ایستگاه سینوپتیک و 14 الگوی پیوند از دور اقیانوس آرام تحلیل شدند. نتایج نشان داد که در مقیاس منطقه ای بیشترین همبستگی بین الگوهای اقیانوس آرام و رطوبت نسبی سواحل جنوبی ایران به ترتیب با الگوی SOI (75/0) و الگوهای TROPICAL SST، PDO، PWARMPOOL (7/0) مشاهده شد. این الگوها توانستند تغییرات رطوبت نسبی را در ایستگاه های کنگان جم (91 درصد) و بندر ماهشهر (90 درصد) با دقت زیادی تبیین کنند. همچنین، همبستگی چندگانه و ضرایب تبیین برای ایستگاه های میناب (84 درصد)، بندر جاسک (80 درصد)، امیدیه (77 درصد)، بندر لنگه (74 درصد)، بوشهر (73 درصد)، آبادان (66 درصد)، بندرعباس (61 درصد) و چابهار (46 درصد) محاسبه شد. این تفاوت ها نشان دهنده تأثیرپذیری متفاوت مناطق از الگوهای اقلیمی است. بر اساس مدل های رگرسیون چندمتغیره ارتباط بین الگوهای SOI، NINO3.4،  ENSOو TNI و سپس الگوهای PWPOOL و WHWP با رطوبت نسبی قوی تر است. یافته ها بیانگر آن است که الگوهای اقیانوس آرام در تبیین تغییرات رطوبت نسبی کارایی مناسبی دارند. این پژوهش بر اهمیت مطالعه الگوهای پیوند از دور در تحلیل تغییرات اقلیمی منطقه ای تأکید کرده و نشان می دهد که این الگوها می توانند به عنوان ابزاری مؤثر در پیش بینی و مدیریت ریسک های اقلیمی استفاده شوند.

مطالعه حاضر به منظور بررسی تغییرات رطوبت نسبی 13 ایستگاه هواشناسی در استان خراسان رضوی در مقیاس ماهانه، فصلی و سالانه از ابتدای دوره آماری هر ایستگاه تا سال 1400 انجام شد. منطقه مورد مطالعه شامل ایستگاه های درگز، فریمان، گلمکان، گناباد، کاشمر، خواف، نیشابور، مشهد، قوچان، سرخس، سبزوار، تربت جام و تربت حیدریه بود. برای تعیین روند رطوبت نسبی از رگرسیون خطی و آزمون ناپارامتریک من-کندال (MK) استفاده شد. رطوبت نسبی در همه ایستگاه های مورد مطالعه و در مقیاس های زمانی مختلف، به جز در دو ایستگاه قوچان (در ماه های خرداد، آذر و در فصل پاییز) و سرخس (فصل پاییز)، روند کاهشی در سطح اطمینان 5 درصد داشت. درصد کاهش میانگین رطوبت نسبی ماهانه برای شش ایستگاه در محدوده 0/7-3/5 درصد در هر 10 سال مشاهده شد، درحالی که درصد افزایش میانگین رطوبت نسبی ماهانه برای ایستگاه قوچان در محدوده 2/6-1/9 درصد در هر 10 سال مشاهده شده است. علاوه بر این، بیشتر ایستگاه های مورد مطالعه در مقیاس فصلی و سالانه نیز کاهش رطوبت نسبی را تجربه کرده اند. کاهش میانگین رطوبت نسبی فصلی برای شش ایستگاه در محدوده 2-0/6 درصد در هر 10 سال مشاهده شد، درحالی که کاهش میانگین سالانه رطوبت نسبی در ایستگاه ها در محدوده 1/6-0/9 درصد در هر 10 سال مشاهده شده است. نتایج این تحقیق حاکی از روند کاهشی در میانگین رطوبت نسبی ماهانه، سالانه و فصلی طی سال های اخیر است.

خشکی یکی از مهم ترین تنش های محیطی در بوم نظام های زراعی است. به منظور تعیین بهترین سطح از سوپرجاذب رطوبت که بتواند اثرات خشکی را بر خصوصیات رشدی ارزن دم روباهی کاهش دهد، پژوهشی به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در گلخانه تحقیقاتی دانشکده علوم و مهندسی کشاورزی دانشگاه رازی اجرا شد. سطوح مختلف تنش خشکی شامل عدم تنش (دور آبیاری کوتاه مدت) و تنش خشکی (دور طولانی مدت آبیاری) بود. مقادیر مختلف سوپر جاذب شامل 0، 0/2، 0/4 و 0/8 گرم در کیلوگرم خاک بود. نتایج نشان داد که بیشترین وزن خشک برگ، ساقه و گیاهچه مربوط به تیمار عدم تنش و کاربرد 0/8 گرم در کیلوگرم سوپر جاذب و کم ترین وزن خشک برگ، ساقه و گیاهچه مربوط به تیمار خشکی و عدم مصرف سوپر جاذب بود. مصرف سوپرجاذب رطوبت باعث افزایش محتوای نسبی رطوبت برگ ارزن دم روباهی شد. خشکی باعث افزایش شاخص کلروفیل برگ ارزن دم روباهی شد، درحالی که مصرف سوپرجاذب باعث کاهش این شاخص گردید. در مجموع این نتایج اثر مثبت سوپرجاذب رطوبت بر رشد و تولید ماده خشک ارزن دم روباهی در شرایط خشکی را نشان می دهد.